Lumumba in Bangladesh

Ik heb het niet bepaald voor de dekoloniseringsbeweging die elk van ons, blanke Europeanen, wil belasten met een persoonlijk schuldgevoel. Te veel pastoor, te veel erfzonde, te veel vagevuur. Anderzijds, kan kolonisering niet hard genoeg worden veroordeeld – zoals elke andere vorm van onderwerping trouwens.

Het “Musée Mémorial” in Mons, verhaalt vooral de betrokkenheid van de stad bij een hele reeks veldslagen en oorlogen. We waren dus een beetje verrast daar ook een – bescheiden – tentoonstelling over dekolonisering aan te treffen. Maar waarom niet? In Mons kwamen we, tot onze verrassing - overal zwarte medemensen tegen en de documentaire met lokale getuigenissen van zwart en blank, klonk voor een keer niet beschuldigend. Wel ja, dekolonisering past dus wel bij een museum dat “Mémorial” heet.

Wij dus aangenaam verrast naar de stand “merchandising” waar ik maar één keer moest nadenken: ik kocht het laatste T-shirt met “Lumumba Still Alive” (van mijn maat toch).  ’s Anderendaags ging mijn “Rolling Stones Exhibition” shirt in het zakje voor de was en haalde ik “Lumumba Still Alive” boven. Wellicht zou ik de enige blanke in Mons zijn die met zo’n shirt rondliep – dacht ik zo. Afijn, mijn oog valt plots op het wasinstructieslabeltje en wat zien we daar? “Made in Bangla Desh”.

Ja, tussen de dekoloniseringgedachte en de gedekoloniseerde gedachte, ook van de dekoloniseerders, gaapt nog een diepe kloof. Hoe makkelijk, zo’n slogan. Hoe simpel, een tentoonstellinkje met getuigen van goede wil. En daar maken we dan ruzie over op facebook, alsof al die woorden iets voorstellen.

Toen we het hotel weer binnenkwamen, was het bed nog niet opgemaakt. In de gangen liepen de werksters nog rond. Allemaal vrouwen. Allemaal zwart.

In de lobby wachtten we op een taxi richting station. We waren niet alleen. Een half dozijn hotelgasten, zwaar bepakt en bezakt voor de terugreis, wachtte eveneens op vervoer. Allemaal zwart, allemaal mannelijk.

“Je T-shirt is wel van goeie kwaliteit”, zei mijn vrouw.  Het is toch altijd dat.

© Eddy Bonte
Eerste publicatie in De Groene Belg 2392, Onafhankelijk e-zine - 14de jaargang - 6/9/2022.
Redactie website 19DRPT2022