Eddy Bonte

Brave Marokkaan

"Wij danken de Marokkaanse gemeenschap in #Gent voor het vieren van de mooie overwinning zonder baldadigheden. Bovendien hebben ze ons geholpen om de niet-Marokkaanse vandaal te vatten die een ruit van ons politievoertuig insloeg. #BELMAR #RedDevils #altijdnabij”

Gentse Flikken - Wij danken de Marokkaanse gemeenschap in... | Facebook"

Zo stond het op 28 november op Facebook namens de ‘Gentse flikken’. Officieel !

Een reactie.

Het is een feit dat de media veel ‘slecht’ nieuws brengen, d.w.z. vooral veel sensatie en paniekzaaierij. Daarom is het andere, het omgekeerde of het afwijkende nog geen ‘goed’ nieuws.

Los van afkomst, geslacht, huidskleur of overtuiging, bestaat er zoiets als gewoon, dagelijks, civiek gedrag. Bijvoorbeeld dat men zijn auto niet op de tramsporen parkeert of de vuilniszak niet in de berm gooit. Of dat men een overwinning van de favoriete voetbalploeg uitbundig viert zonder vernielingen aan te richten – want dat is bij mijn weten geen element van een feest. Gewoon burgerschap. Zoiets dat iedereen van zijn kinderen verlangt.

Op de Facebookpagina van de Gentse politie duwt men echter de mensen die burgerschap toepassen terug in hun hok van Marokkaan, wel te verstaan van ‘goede’ Marokkaan. Een sterk staaltje van paternalisme en – ik durf het bijna niet schrijven – van stigmatisering. Moralisme, we leren het blijkbaar niet af, het is nu zelfs beleid geworden.

Burgerschap is de norm. Voor de norm wordt men niet beloond. Voor afwijking van de norm wel. Of in de overstijging van de norm, zoals de eer die een sterke voetballer of een excellente gitarist te beurt kan vallen, of een bijzonder toegewijde leraar. Met dien verstande dat talent niet volstaat voor verdienstelijkheid. Die waardering herinnert ons aan de norm.

Of in de omgekeerde, negatieve richting. Dat noemen we onaangepast of ook wel crapuul. Ook het crapuul herinnert ons aan de norm.

Als een display een duim opsteekt omdat ik een 50-zone onder de 50 per uur blijf, dan vind ik dat belachelijk. Ik weet wat wordt verwacht. Het bord staat er om ieders veiligheid te garanderen. Ik heb daarvoor geen schouderklopje nodig.

Laten we daarom de dingen benoemen zoals ze zijn. Wie zowel na de nederlaag als de overwinning van een voetbalploeg de behoefte voelt om doelloze vernieling aan te richten, heeft de norm van burgerschap verlaten en voor de eigen groep een nieuw normenkader ingevoerd. Die ‘moraliteit’ is de kern van het crapuul.