In een artikel op de voorpagina van Die Zeit, zowat het equivalent van een redactioneel standpunt, vraagt Tine Hildebrandt zich af: “Warum findet sich in der Listen der zehn reichsten CEOs der Welt keine Frau? Warum gibt es keine weibliche Elon Musk?”. En ook waarom “(…) so viel weniger Frauen als Männer mit großen Plänen und großen Geldbeuteln gibt”?  In verstaanbare taal: waarom telt de wereld niet meer vrouwelijke miljardairs, machtswellustelingen en uitzuigers?

Nu u het zegt, Frau Hildebrandt: waarom lopen op deze aardbol niet meer vrouwelijke “five star generals” rond? Waarom staan niet meer vrouwelijke religieuze leiders op om de Ketters mores te leren en de mannen onder de knoet van hun Godin te houden? Ja, waarom dienen wij het met een ondervertegenwoordiging van vrouwelijke psychopaten te stellen? Voor elke Egon Musk een Eega Musk?
Is dat nu een feministische invalshoek? Absoluut, meent Hildebrandt, want vrouwen hebben al die topfuncties nooit kunnen bereiken … vanwege de man! Vrouwen zijn alsmaar in de weer met het Huishouden: Sporttaschen, Rechnungen (bezahlt?), der Hund (lebt er noch?), das Kind (schon im Bett?).

Het leven is een strijd

Het Huishouden bestaat blijkbaar uit de Keuken en aanverwante “care”-aangelegenheden. De struiken snoeien, de haag scheren, de auto nakijken, de groenentuin omspitten, schroeven aandraaien, kranen vervangen … Valt allemaal buiten het blikveld van Hildebrandt, wellicht omdat De Man zich deze zaken aantrekt. Ook de wasmachine, de droogkast, de vaatwasser, de stofzuiger, de microgolfoven, de gewone oven, de ijskast, de diepvrieskast, de airco, de mixer, de blender, de snelkoker, de stomer … Onbestaande.
En de 36-urenweek, de babysit, de naschoolse opvang, de crèche, ouderschapsverlof voor mannen, de kampjes …  Onbestaande.

Eveneens uit beeld: das Andere Weib, de werkster, die onderbetaalde allochtone die op vraag  van Madam die stronttaken waarneemt waar Madam noch Meneer noch zin in hebben omdat ze buitenhuis meer kunnen verdienen. Ja, het leven blijft een strijd. Ik vrees dat Frau Hildebrandt in de jaren vijftig, zestig en zeventig binnen de maand aan ontbering en uitputting zou zijn overleden. Maar de tactiek is bekend: doen alsof er absoluut niets is veranderd en blijven eisen. Terwijl het comfort overhand is toegenomen. Ten nadele van het milieu overigens, waarover met geen woord wordt gerept.  

Het stuk handelt verder over corona, die de vrouw harder zou treffen dan de man. Blijkbaar vertoeven alle vrouwen nu weer aan de spreekwoordelijke haard, waar ze slavenarbeid verrichten en genadeloos worden onderdrukt.   Dat het thuis rustiger werken is, vooral met het internet, een eigen computer, de televisie, de smart phone als alternatieve oppas, de kant-en-klare gerechten die aan huis worden gebracht (Hello Fresh!) – onbestaande.

 

Zelfbeklag en Heiligheid

De ondertitel van haar artikel: “Frauen und Männer müssen die Afgaben neu verteilen”.  Taakjesverdeling. Paritair wellicht. Het lijkt wel 1970!  Zelfbeklag, tactiek twee.

De raad van Tante Kaat: “Augen auf bei der Partnerwahl”. Lees: kies de “juiste” partner! Psychologie van Dag Allemaal-niveau. Ondertussen blijft de Vrouw heilig verklaard en dus onschuldig en ontoerekeningsvatbaar. Tactiek drie.  

Liefde moet opbrengen

 

Verder in het blad, lees ik een bijdrage van de Duitse zangeres Sarah Connor (pseudoniem van Sarah Marianne Corina Lewe), moeder van vier kinderen. Een oplossing? Al dat huishoudelijk werk moet worden vergoed! Anders gezegd: we zullen ook dit laatste restje persoonlijke autonomie inpassen in de  kapitalistische logica. Alles moet worden uitgerekend en winst opleveren, ook in een gezin. En wie betaalt dat? Simpel: de Staat. De titel van haar missive: “Liebe verdient … nicht genug”. Ik wil wel voor man en kind zorgen, maar tegen betaling. Geen probleem met de Haard, maar tegen betaling. Goed, Frau Connor, maar dan wel met een resultaatsverbintenis. Arbeid is arbeid. We komen volgend jaar eens kijken of Frau Connor het overheidsgeld wel feministisch en emancipatoir heeft besteed. Het lijkt me wel wat, zo’n internationale standaard met visitatiecommissies.

 

Feminisme en socialisme

 

Er was een tijd dat feminisme werd gekoppeld aan sociale vooruitgang, ontwikkeling, bevrijding en ontvoogding. Emancipatie dus. Er was zelfs een tijd dat feminisme aan socialisme werd gekoppeld, gedenk mijn oude “matin” Anja Meulenbelt. Er was een tijd dat die vrijplaats fel bevochten werd als alternatief voor de uitbuitende en uitzuigende factoren van het kapitalisme en de “vrije” handel.

Het huidige feminisme is verworden tot na-ijver: wat de man heeft, moet de vrouw ook hebben. Wat het ook is. En tot slaafsheid en imitatiedrang: wat de man doet, doe ik na. En tot identitarisme: wat de vrouw doet, doet ze goed, en hou verder allemaal uw bek.

Optimistisch als we zijn, volgt nu een positieve uitsmijter. Ngozi Okonjo-Iweala werd aangesteld als de nieuwe voorzitster van de World Trade Organization. Voorheen bekleedde ze het ambt van Ministeres van Financiën in Nigeria, een land dat blaakt van financiële ongezondheid: de schulden stegen van 18913 miljoen US$ in januari 2018 tot een slordige 31477 miljoen US$ in het tweede kwartaal van vorig jaar. Het lijdt geen twijfel dat deze mevrouw werd gekozen voor haar inherente capaciteiten en natuurlijk niet omdat ze een vrouw is en een Afrikaanse. Een beetje zoals Christine Lagarde de mannelijke bankier foutloos naspeelde, strenge blik en afgemeten kledij incluis.
Wat een afgang.

 

Marianne

 

“Ik ben Marianne, proletaren!

Mijn naam is overal bekend.

‘k Draag op mijn losgebonden haren

de rode muts der vrijheidsbent.

Ik ben uit het ruwe volk geboren.

De dag dat ‘t uur der vrijheid slaat,

zal hij als man mij toebehoren,

die ‘t moedigst aan mijn zijde staat”.

 

Leve Marianne!

 

© Eddy Bonte  (redactie 8MRT2021)

REFERENTIES
01
Tina Hildebrandt: “Im Haushaltsloch. Putzen, arbeiten, Kinder erziehen: Frauen und Männer müssen die Aufgaben neu erteilen”, Die Zeit, 4. März 2021, p. 1.
02
Sarah Connor: “Liebe verdient … nicht genug”, idem, p. 11.
03
Marie Charrel: “L’Afrique veut rompre avec le commerce inégal”, Le Monde, 5 mars 2021, p. 26.  
04
Nigeria:  https://tradingeconomics.com/nigeria/external-debt
05 Mariannelied https://www.abvvmetaal.be/images/stories/pdf/blogs/strijdliederenboekje.pdf