(10) De digitale herdershond

Net als in de Middeleeuwen en de Antieke Tijden, rapporteren de hedendaagse scribenten in hoofdzaak over Leiders en Decision-Makers - terwijl ze de gewone man belachelijk maken middels human interest-bijdragen. Daarom berichten wij hier vooral over voetnoten en correcties in de marge.

Bon dia tothom!

Om Catalunya te begrijpen, moet u zich simpelweg een modern land op zijn Noord-Europees voorstellen. Van alle Iberiërs, zijn de Catalanen de movers, shakers & first adapters. En als ze het niet zijn, dan willen ze het toch heel hard worden. Soms zo hard, dat ze daardoor weer achterop lopen. Ecologisch bijvoorbeeld. Het gelul over de bescherming van de natuur staat hier ongeveer haaks op wat zich in die natuur werkelijk voordoet.

VAN HOND NAAR DRONE

Zo wordt de herdershond vervangen door een drone. Het Catalaanse binnenland telt aardig wat wei- en graasland waar grote aantallen schapenkuddes vrijelijk kuieren, netjes in de pas gehouden door een scheper. Tot nu. Want een hond is dan in theorie wel de knuffelvriend van de Mens, voor de veehouder kan hij de pot op. Drones zijn betrouwbaarder. Ze zien meer en registreren sneller, de klok rond. Ze hoeven niet te eten, worden niet ziek, janken niet om het baasje en je kan ze updaten om hun prestaties te verhogen. Bovendien, en dat geeft de doorslag: als zo’n drone dreunend rondjes draait boven de kudde, gehoorzamen de schaapjes gewillig. Sterker nog: ook runderen laten zich door de technologische bromvlieg terroriseren volgens de wens van de operator.

Dat een herdershond in de vrije natuur nog andere rollen speelt dan schapen drijven, daar gaan de techneuten even aan voorbij. Ook dat de pastorale dromen van de argeloze weekender of wandelaar hiermee om zeep worden geholpen. Geen vooruitgang zonder lawaai. Of de laagvlieger langdurige effecten bij schaap en rund veroorzaakt, daar bericht onze tv-reporter niet over. De natuur bestaat dus duidelijk om door de Mens te worden gebruikt, niet om er in harmonie deel van uit te maken. Er mogen in de natuur dus enkel ‘nuttige’ dieren voorkomen, alle andere lopen toch maar in onze boekhoudkundige weg. Dat deze exploitatiegedachte uit het industriële tijdperk dateert en de mensheid de das omdoet, stoort de technoboer niet.

Op vrijdag 10 mei, mocht de opening van de 100ste editie van “Automobile Barcelona”, dit wil zeggen de vitrine van het glimmende vlimmende rijding in Barcelona, de hoofdstad van Catalonië, rekenen op de aanwezigheid van de Catalaanse president Quim Torra en Zijne Majesteit de Spaanse Koning & Gade in hoogsteigen persoon. De Catalaanse overheidszender TV3, overigens best een aardig station, zoomde in op de lichaamstaal en de non-verhouding tussen beide Hoofden.
Twee dagen na het Catalaanse onafhankelijkheidsreferendum van 1 oktober 2017, dat door de ‘orde’strijdkrachten, de Spaanse wel te verstaan, met een ongehoorde brutaliteit werd verhinderd, onderdrukt en uiteen geklopt, bestond de Spaanse Majesteit het om tijdens een officiële televisietoespraak de Catalanen zelf verantwoordelijk te houden voor al dat nodeloze geweld. Sindsdien kunnen Torra en de Koning elkaar niet luchten. Torra eiste excuses. Hij kreeg ze niet. Dat staat niet in het lastenboek van Majesteit te zijn. De camera bleef maar tonen hoe die twee elkaar ontliepen, ook toen ze aanzaten aan dezelfde eretafel, om uiteindelijk het lang verhoopte exclusieve shot te brengen: beide heren gaven elkaar in de gauwte een lauwe handdruk. Dat staat nu eenmaal wel in het lastenboek.

Maar waarom vertonen beide Hoofden zich op dit exhibitionistische feest van de automobiel, dat hyperindividualistische speeltje van de moderne mens? Een automobiel behoort, net als de exploitatiebenadering van de natuur, tot de Oude Gedachten. Ook als hij-zij-het op elektriciteit rijdt. Daarover berichtte de tv-reporter helaas niet.

HET KRUIS

Alles kwam alsnog terecht. Dankzij de dood, diezelfde dag, van Alfredo Pérez Rubalcaba, gewezen Vanalles en de politieke peetvader van de huidige premier Sánchez, die per direct van “socialist” werd omgetoverd tot Staatsman en behoeder van Spanje en zijn democratie. Zijn lijk werd die dag zelf nog opgebaard in het parlementsgebouw in Madrid, waar ook de Koning, amper bekomen van de futuristische hoogstandjes in Barcelona, Rubalcaba de laatste eer kwam betuigen. In dat parlementsgebouw, als hoofd van de natie, sloeg de Koning daarbij een kruis. Zo werden we eraan herinnerd waar Spanje ten gronde voor staat. En werden we eraan herinnerd dat het gros van de Catalanen, waaronder alle “separatisten”, hun toekomst zien onder de vorm van een Repùblica laïca.

Fins aqui les noticies. Tot daar het nieuws.

Que vagi bé!