Alan Glen & John O’Leary All Stars: Tribute to Cyril Davies

Eel Pie Club, Londen, 12 mei 2010.

 

Is het mogelijk een spannende bluesavond te puren uit een opeenstapeling van de allerklassiekste klassiekers, zoals “Mojo Working”, “Smokestack Lightning” en “Hoochie Coochie Man”? Ja, als je de crème de la crème van de Londense bluesscene op één podium propt. Jaja, als die ook nog eens komen spelen uit overtuiging, in casu om hulde te brengen aan de veel te vroeg gestorven Engelse bluespionier en chicagobluesfreak Cyril Davies (1932-1964). 

Hoe kan men deze mondharmonicaduivel beter eren dan de leiding van zo’n avond toe te vertrouwen aan de even getalenteerde harmonicaspecialisten Alan Glen (o.a. Nine Below Zero, Yardbirds)  en John O’Leary (o.a. John Dummer, Savoy Brown)? Hun vriendenlijste oogde indrukwekkend: saxofonisten Art Themen (o.m. Alexis Korner) & Nick Newall (o.a. Zoot Money), Papa George (slide), Peter Miles (drums, o.a. Jo-Ann Kelly), Costa Tancredi (bas, o.m. Eric Clapton), Bob Haddrell (klavier, Barcodes), Paul Cox (stem), gitaristen Don Crane (Downliners Sect), Tom Nolan & Robin Bibi, enzovoorts enzoverder [1] . Tijdens een feestje van dik twee uur, werkten de All Stars zich door een reeks bluesklassiekers met de geliefkoosde  chicagsound van Davies als leidraad en – uiteraard – met de mondharmonica als ijkpunt. Glen en O’Leary kregen overigens bekwame steun van de onbekende harpisten Laurie Garman en Dave Raffell. Het leuke aan dit  type evenement is natuurlijk dat muzikanten die nooit een bühne delen, nu samen musiceren, vooral al improviserend. Het samenspel tussen de saxen van Newall en Themen enerzijds en de harmonica van de schuchtere Garman anderzijds, werkte wonderwel. Ook leuk is dat veel artiesten hun vertrouwde solopad verlaten; zo ontpopte de rustige slider Papa George zich tot een rockende leadgitarist! Tegelijk creëerde vooral Glen ruimte voor een jazzy accent in de begeleiding en de solo’s, in het bijzonder middels de drums van Dino Coccia, het klavier van Bob Haddrell, de loungy stem van Earl Green  en de expliciete jazzsax van veteraan Art Themen. Een toets soul kon er ook nog bij, dankzij de sax van Nick Newall, oorspronkelijk lid van Zoot Money’s Big Roll Band, en de heerlijke, totaal onderschatte stembanden van Paul Cox, die een indrukwekkende “Stormy Monday Blues” de zaal in keilde. 

Uiteraard kon het herkenningsnummer van Cyril Davies niet ontbreken: diens compositie voor harmonica, “Country Line Special” uit 1963, werd door Alan Glen en Tim Hain creatief omgebouwd met een reggaedeun én een tekst over de bluesboom in Engeland [2] ! Een eivol podium beëindigde het feestje met een spetterend “Rock Me”.   

Text © Eddy Bonte and photos
© Eddy Bonte & Lut Conings *** Ook geplaatst op www.backtotheroots.be

NOTEN

[1] Stonden langer of korter op de scène:  Raphael Callahan (gtr, zang), Pete French (zang), Paul Cox (zang), Don Crane (gtr), Tom Nolan (gtr), Robin Bibi gtr), Papa George (gtr), Earl Green (zang), Roy Parsons (bas), Costa Tancredi (bas), Tim Hain (zang, gtr), Dave Raffell (hnca), Laurie Garman (hnca), Bob Haddrell (klavier), Dino Coccia (drs), Peter Miles (drs),  Nick Newall & Art Themen (sax), John O’Leary (zang, hnca) en Alan Glen zang, gitaar, harmonica). 

 [2] Alan Glen & Tim Hain brachten de herwerkte versie uit als cd-single onder de titel: “Eel Pie Special”, Eel Pie International, www.timhain.com.  Het label op deze cd lijkt als twee druppels water op de originele Pye International single van “Country Line Special”!  

MEER INFO & VEEL AUDIO EN VIDEO:   

www.cyrildavies.com *** www.thebarcodes.co.uk *** http://gallery.me.com/blakejpowell#100125

http://www.youtube.com/view_play_list?p=DC6E2A4902A7865D

http://www.youtube.com/watch?v=_izliFrvG0c