This page contains cd reviews, concert reviews & photographs.

Stockport-near-Manchester born and raised Norman Beaker & his band have backed Chris Farlowe for years. But Norman Beaker is an artist in his very own rite. The Norman Beaker Band doesn't only back travelling or visiting blues artists, they do their own concerts and release their own records as well. Here's a framed tribute to Mr Wordplay: composer, bandleader and lead guitarist. Tons more on: www.normanbeaker.com

All texts and photos in this page are © Eddy Bonte unless stated otherwise

 

6 The Norman Beaker Trio

Norman Beaker Trio, De Korenbloem, Zingem, 23 april 2022

LEES HET CONCERTVERSLAG HIER:  
https://www.backtotheroots.be/confessite/2022/Beaker/Beaker_Zingem.html

English verson as published in Blues Matters (website) 28 Sept. 2022 
https://bluesmatters.com/norman-beaker-trio-de-korenbloem-zingem-be-23-april-2022/?fbclid=IwAR2QXb833gjsSu2_U0enVRIUSU2_B5ce059Xe_jT6Fylo8r-gXZc0J3azeU

5 The Norman Beaker Band, Crossover Music Pub, Gent, 5 november 2018

Lees hier het concrtverslag:
 https://www.backtotheroots.be/confessite/2018/Beaker_Gent/BeakerGent.htm

4 THE NORMAN BEAKER BLUES TRIO: LIVE IN BELGRADE (JNR003)

Norman Beaker and his band have opened shows for the greatest blues artists on earth. They have also built a reputation as a formidable backing-band on stage and in the studio. These last years, however, have seen Norman Beaker carve out a niche of his own, both in the UK and on the Continent where he has headlined shows and festivals from Brussels to Belgrade. He’s had the ingredients ready for decades: showmanship, that blues voice, meticulous guitar-playing and a fine ear for harmony and balance. Singing and playing lead, he has added two more characteristics to his shows and records. First, a way of turning classic tunes upside down while keeping their authenticity intact, like he did with Buddy Holly’s “It Does’t Matter Anny More” on "Between the Lines" (see below) or the very classic "I Can't Be Satisfied". Two a small, but idiosyncratic collection of songs that do not necessarily restrict themselves to the blues idiom and show Beaker’s sense of humour, such as "Only I Got What the Other Guys Want" or "When the Fat Lady Sings". 

First published on (Radio 68's website, www.radio68.be 22 November 2015) . 

3 NORMAN BEAKER & JOHN PRICE: BETWEEN THE LINES (JNR001)

Een paar jaar geleden, probeerde Norman Beaker een duoformule uit met zijn vriend, trouwe bassist en tweede stem John Price. Die podiumformule sloeg aan en zo rijpte de idee van een duo-album. John Price beschikt over zijn eigen studio, kan heel goed met de computer om en schrijft  arrangementen, bijv.  voor viool , klavier en percussie.  Beaker (gitaren, orgel, zang) heeft altijd wel een eigen nummer of een eigenzinnige bewerking achter de hand. In de studio, begon dat duo beetje per beetje te klinken als een heuse band, “een Sergeant Pepper” in de woorden van Beaker.  Toevallig had hij zes eigen nummers achter de hand. Het titelnummer is een typische Beaker-compositie: heel melodieus, ritmisch zonder overdaad, nasale zang, evenwicht tussen alle ingrediënten, een bijzondere heldere gitaarklank en absoluut geen mama-kijk-eens-gedoe. Absoluut geen twaalfmatenblues bovendien. Die zachte, beheerste aanpak blijkt ook uit de cover van It Doesn’t Matter Any More (Beaker: “a gospel version”), bekend van Buddy Holly en het favoriete nummer van Beakers moeder. Een bijna gesproken versie, maar wat een overtuigingskracht en gevoel!  Idem voor de bijzondere herneming van Sitting On Top Of The World, waar een akoestisch ritme en een elektrische solo elkaar kruisen. Beaker & Price zijn overigens geen zachtgekookte eitjes. Dus  swingt het, maar altijd harmonieus en af binnen de maat van Price, op eigen werk  als Tale of Blue City en de magistrale bewerking  van Can’t Be Satisfied. Een heerlijke plaat.

(Eerste publicatie in Back to the Roots magazine www.backtotheroots.be, eind 2014)  

2 CD LARRY GARNER with NORMAN BEAKER & FRIENDS: LIVE AT THE TIVOLI (NLB CD001)

Norman Beaker en zijn groep hebben zowat alle groten der blues begeleid. Nu en dan laat de Norman Beaker Band weten dat ze het alleen kunnen ook. Deze cd doet beide. Zanger-gitarist Larry Garner staat weliswaar op de voorgrond en de meeste nummers zijn ook van zijn hand, maar Beaker & Friends staan in voor body and balls. Bereid u voor op een dik uur onvervalste soulblues,van slepers over parlando tot funk. Zoals dat al van in de tijd van Joe Tex en Percy Sledge hoort: met veel kopers, een ondersteunend orgel, opbouw in crescendo, herhaling en vraag-antwoord zoals bij gospel. “Cold Chills” en “No Free Rides”, samen goed voor een dik kwartier, vatten de formule samen. De gitaar van Beaker knalt er het blueskruit in, van sfeervolle waakvlam (op zijn eigen “Lies Like A River”)  tot fosforbrandje (“Shak Bully”). Meer info:

(redactie 6Nov2010. Eerst verschenen in Back to the Roots magazine van november 2010, www.backtotheroots.be)

 

 

 

1 CD: WHO'S THAT NORMAN CALLING THE BAND BEAKER?

Beaker is een levensgenieter, lolbroek en woordspeler (zie de titels van zijn platen), maar in de eerste plaats eenmuzikale duivel-doe-al: producer (Jack Bruce, Page & Plant, Mick Abrahams) arrangeur, componist van film- en tv-muziek,  organisator (Alexis Korner Memorial) en radiopresentator. Dit natuurtalent duldt enkel perfectionisten en professionals in zijn buurt. De voorbije drie decennia heeft hij niet voor niets vele groten van de Britse rock en blues begeleid: Alexis Korner, Robert Plant en Paul Jones, maar ook B.B. King en Louisiana Red. Op Harelbeke R&B van dit jaar, deed top of the bill Dave Edmunds een beroep op hem. 

The Norman Beaker Band is echter veel meer dan een begeleidingsgroep. Beaker wordt alom erkend als een eersteklasgitarist. Ik wil u hem ook graag voorstellen als een onderschat componist en een veel te bescheiden zanger. Tussen 1986 en 1989 werden drie albums ingeblikt, maar toen was het wachten op “The Older I Get…The Better I Was” (1997). Ik kocht deze verzameling eigen composities uit sympathie, maar ondanks enkele knappe nummers werd het geen grote liefde. Aan de verzoeking die “Who’s He Calling Me Him?” heet, kan ik echter niet weerstaan. De ingrediënten zijn anders ogenschijnlijk onveranderd gebleven: Norman speelt de driedubbele rol van zanger, componist en eerste gitarist. En toch. Norman Beaker treedt een nieuw tijdperk van zijn carrière binnen. Dit is eenrustige, bijna introspectieve plaat. Op een paar uptempo’s na (waaronder een funk van Johnny Guitar Watson), brengt Beaker hier tragere, zachte songs met keyboards als fundament en de sax als breekpunt. Beakers stem klinkt klaaglijk, doorgroefd, ernstig bijna. Zijn gitaar sprenkelt er af en toe wat bluesakkoorden overheen. Norman Beaker wordt wel eens de witte Freddie King genoemd, maar de zenakkoorden van  Peter Green zweven ook in de buurt. De composities neigen vaak naar pop en soft soul. Het zijn dan ook veeleer de gitaarpartijen die de blues oproepen. Beakers gasten wijzigen het concept niet: de eenmalige slide van Micky Moody is perfect geplaatst en Chris Farlowe leent even zijn timbre uit voor één van de weinige covers, een nummer dat ook op zijn eigen repertoire staat: “The Guitar Don’t Lie”.    

“When Life Kicks You Around” is een perfecte synthese van de vernieuwde Beaker en hoort op het repertoire van de hedendaagse Clapton te staan. Hoewel ook Robert Cray er zijn voordeel mee zou doen.  

© Eddy Bonte

REFERENTIE Norman Beaker Band: “Who’s He Calling Me Him?”, Delicious Records, DEL 110, UK, 2002

Originele versie gepubliceerd in e-zine Keys and Chords 6/2003, nu website www.keysandchords.com