Eddy Bonte

BIRDWOOD refers to The Birds (the English band) and The Artwoods - the former with Ronnie Wood, the latter led by his elder brother, Art. After Art Wood's passing, former Bird lead vocalist Ali McKenzie and former Artwood lead guitarist Derek Griffiths decided to start a new band that would pay tribute to Art Wood and the music that both bands used to play. R&B. Birdwood was born.

[2] Eel Pie Club, Twickenham (London), 23 apri 2015

CONCERTBESPREKING

Een combinatie van The Birds en The Artwoods, aangevuld met Downliners Sect. Is dat geen droom van een Britse R&B-groep uit de jaren zestig? Wel, deze droom staat nu voor mij op het podium van de club waar het allemaal begon: The Eel Pie.

LEES VERDER

[1] Live At The Crawdaddy Club 2014, Birdsong Records, cat.no. Ali002.

CD-RECENSIE * CD REVIEW

Op de begrafenis van Art Wood in 2006, geraakten Ali McKenzie en Derek Griffiths aan de praat over muziek. Niet verwonderlijk, want McKenzie verzorgde het stemgeluid bij The Birds, de eerste groep van Ronnie Wood, terwijl Derek Griffiths het gitaargeluid voortbracht bij The Artwoods, de band van Art Wood, de oudere broer van Ronnie. Ze vormden een ad hoc-groep om de herinneringsavonden aan Art Wood op te luisteren, maar het succes bracht hen op de idee van een vaste groep, met de toepasselijke naam Birdwood! Ze trokken de ritmesectie van The Downliners Sect aan: originele bassist Keith Grant Evans en huidige drummer Mark Freeman. Een minder voor de hand liggende, maar muzikaal schitterende keuze was Chris Parren, toetsenist, onder andere bekend van The Strawbs. Dichter bij de authentieke Britblues uit de jaren ’60 kan je niet komen.

Met zijn vijven, brengen ze twee sets van rhythm and blues op zijn breedst opgevat, zoals The Artwoods dat ook wel durfden: Ray Charles, James Brown, Tommy Tucker, Wilbert Harrison, Willie Dixon – ze plaatsen het allemaal onder dezelfde noemer en gieten er nog wat rock’n’roll over ook, van “Bony Morinie” tot” One Night With You”. Zanger McKenzie is uitstekend bij stem en de muzikanten zijn stuk voor stuk raspaarden met decennialange ervaring. McKenzie en Griffiths willen niet zomaar een nostalgische bands en ze willen ook niet worden verward met de tientallen andere groepen die aan R&B doen, dus interpreteren ze die klassiekers op hun eigen manier: veranderen van tempo, soli inlassen, het klavier eens op de voorgrond halen en vooral: geen gedoe. Geen effecten, huilende gitaren of oorlogstrommels. McKenzie houdt de band strak in de hand en verkoopt ondertussen zelf de nodige show.

“Live At The Crawdaddy Club 2014” is de verkorte, maar bijzonder representatieve versie van een Birdwood-optreden, maar dan zonder gasten, zoals vorig jaar opgenomen in de herrezen Londense bluesclub The Crawdaddy. De ervaring, het pure vakmanschap en de liefde voor R&B, zorgen voor een opname die de nostalgie ver overstijgt. Alleen “Leaving Here” komt recht uit het toenmalige repertoire, met name van The Birds.

© Eddy Bonte www.eddybonte.be
First published here: http://www.keysandchords.com/album-review-blog/birdwood-live-at-the-crawdaddy-club-2014 ** On this site 18 August 2016.

REFERENCE
Live At The Crawdaddy 2014: Shaking All Over, Kansas City, Got My Mojo Working, 6-3-5-4-7-8-9, I Take What I Want, High-heeled sneakers, My Babe, One NIght, All Shook Up, Leaving Here.