Eddy Bonte

(5) All Is Forgiven

Concertverslag. Guy Verlinde Trio, Missy Sippy, Gent, 12 maart 2019. Albumvoorstelling ‘All Is Forgiven’. Guy Verlinde (zang, gitaren), Nils De Caster (viool, banjo, lap steel), Olivier Vander Bauwede (mondharmonica, gitaar).

KLIK OP DE LINK VOOR HET VERSLAG

https://www.backtotheroots.be/confessite/2019/Verlinde_MS/Verlinde.htm

(4) De schoolconcerten

Van Afrikaanse slaaf tot R&B-artiest

Zin om op school een muzikale reis te maken naar de bron van de hedendaagse pop- en rockmuziek, de blues dus, en tegelijk de sociaal-culturele achtergrond te duiden? Of verkies je een musical trip die de kracht van muziek als verzetsmiddel aantoont? Dat kan dankzij de educatieve shows met Guy Verlinde, een Vlaamse blueszanger en –gitarist met een internationale renommee.

LEES HIER het volledige interview (gepubliceerd in De Geus van ... )

(3) How How How

CD-recensie van Guy Verlonde and The Houserockers: 'How How How', Blue Sting 053, verschenen in Back to the Roots, 2017.

De podiumstrijdkreet van Guy Verlinde is hierbij gepromoveerd tot titel van zijn recente album en het openingsnummer. Het is een instrumentaaltje dat de toon zet: Hound Dog Taylor is de inspiratiebron. Hound Dog, wiens door merg en been zinderende blues voor Bruce Iglauer de aanleiding vormde om Alligator Records op te richten, betekent meestal boogie, snelheid en slide – allemaal even compromisloos. Ook tragere nummers bulken van de slide en barsten van de energie en “energie” lijkt me de term die dit album samenvat. En leute, zoals iedereen weet die Verlinde ooit op een podium aan het werk zag. Als Lightnin’ Guy nam Verlinde in 2011 een ‘tribute album’ aan Hound Dog op en daar beleefden onze rocker en zijn publiek zoveel plezier aan, dat Verlinde er dan maar zelf een vervolg op schreef, want deze ‘How Wow Wow’ is bijna helemaal van hem alleen. Bijwijlen gaat hij helemaal de R&R-toer op (‘Let’s Get It On’), terwijl het introspectieve ‘Down The Line’ meer op zichzelf staat als een sterke song zonder meer. Ook de naam van de begeleidingsgroep verwijst naar Hound Dog. Verlinde deed een beroep op twee meesters, Richard van Bergen op ritmegitaar en King Berik aan de trommels. Dit trio nam alles live-in-the-studio op in anderhalve dag. Ik zou zeggen: maak het eens live mee.

(2) Lightnin’ Guy and the Mighty Gators & Gasten

Concertverslag Banana Peel, 13 mei 2013, verschenen in Back to the Roots.

Zo tegen elven, riep Lightnin’ Guy ons op om een feestje te bouwen en zette hij de meezingversie van “Let’s Have A Party In”. Alsof het tot dan géén feest was geweest! Lightnin’ Guy is een meester in het bouwen van feestjes en hij speelt zelf voor ceremoniemeester: wippend, springend, de armen in de lucht, bovenop een tafel in de zaal of rustig op een taboeret - maar altijd even goedgeluimd, lachend en vooral: continu in interactie met zijn publiek. Het was vijf jaar geleden dat Guy in de Banana Peel een cd opnam die het vuur aan de lont stak en die verjaardag kwam hij vieren. Franky van de Banana Peel, sprak gevat van een “fanbal”. Guy omringde zich met zijn Mighty Gators en had ook nog eens zijn maten Marino Noppe, Willy Devleeshouwer , Eric Heirman en Tiny Legs Tim uitgenodigd.

Het begon anders redelijk rustig met een a capella-Son House (“Grinning In Your Face”) en een handvol eigen composities met geëngageerde teksten over vluchtelingen en moeder aarde (Guy: “Het moet wel ergens over gaan!”), spaarzaam begeleid op dobro en trommels, of zacht omzwachteld door Toon Vlericks cello (“99%”). Het podium komt een beetje met een keer voller te staan en na een reflectief nummer over WOI, begeleid door Tiny Legs Tim, komt de locomotief op ang.. Met nummers over drank en liefde (“The Hangover”, “Lovestrong”), veranderen de inhoud en het instrumentarium - en daardoor kantelt heel de sfeer. Guy verwisselt de dobro voor een elektrische gitaar met slide, orgelman Patrik Cuyvers begint aan zijn opmars en uiteindelijk maakt de mandoline van Devleeshouwer ook plaats voor een elektrische gitaar. Guy bouwt de show naar een climax, met uptemponummers en een messcherpe ode aan Magic Slim. Guy trekt de zaal in, springt op een tafel en laat de zaal uit zijn hand eten.

De tweede set begint meteen uptempo: een ode aan Hound Dog Taylor met een nummer van de meester zelf (“Sadie”), speciaal bedoeld om gast Marino Noppe uit zijn kot te laten komen. Geslaagd. Devleeschouwer toont zijn kunde op gitaar en de 22-jarige student Toon Vlerick, daarnet nog een rustig cellist, verandert in een gitaarbeest. In de gaten te houden! Patrick ‘Hammond’ Cuyvers komt helemaal op gang in een soulnummer opgedragen aan Marino Noppe (“Mr. Maxwell Street”) en een brok funk waarop Vlerick met heel zijn lijf speelt en waardoor Lightnin’ Guy het complete podium opeist. Afgelopen. Hoezo, afgelopen? Er komt natuurlijk een bis van, een uitgesponnen versie van “Let’s Have A Party” – acht man op het podium, waarvan vijf op gitaar!

Lightnin’ Guy bedankt uitgebreid het publiek en gaat verdiend uitrusten bij ma en pa en een schare vrienden. In juni presenteert hij zijn nieuwe cd in de AB – nu al uitverkocht.

De artiesten:
Lightnin’ Guy: zang, dobro, mondharmonica en gitaar. The Mighty Gators: Thierry Stievenart (drums), Toon Vlerick (cello en gitaar, Karl Zösel (bas) en Patrick Cuyvers (Hammond-orgel). De gasten: Tiny Legs Tim (akoestische gitaar), Eric Heirman (drums), Marino Noppe (gitaar) en Willy Devleeshouwer (gitaar en mandoline).

(1) GUY VERLINDE aka LIGHTNIN' GUY in BLUES MATTERS

Lightnin’ Guy won’t stop the show until everybody is up and dancing, while the man himself is hitting the strings, clapping his hands and shouting his motto ‘Keep the blues alive, ladies and gentlemen!’ .

Why, chances are Lightnin’ Guy is jumping on a table or walking his Resonator through the crowd – be it a few dozen fans in a local pub or a few thousand festival-goers in Germany or France.

READ THE ENTIRE article by CLICKIN THE LINK in BLUES MATTERS here (issie 81, Dec. 1014-Jan. 2015):

https://reader.exacteditions.com/issues/41002/page/17?term=lightnin+guy