(2) FULTON BLUES

CD-recensie verschenen in Back to the Roots, 2014. 
Fulton Blues, Blues Boulevard, cat. no.  250360 MEI 2014

Ik was ondersteboven van Corey Harris’ debuutplaat uit 1995, Between Night and Day. Hij bewees dat een stem en een akoestische gitaar volstaan om superbe blues te produceren. Wel te verstaan: een virtuoze gitaar en een geloofwaardige stem. Nadien experimenteerde en fuseerde Harris met alle tonen en geluiden die hij tegenkwam in zijn persoonlijke queeste naar de wereldwijde diversiteit van zijn roots, bijvoorbeeld reggae en West-Afrikaanse muziek. Veel roots vond hij in de US zelf, getuige daarvan “Vu DU Menz” met New Orleans-pianist Henry Butler.  In 1999 al, keerde hij zijn eigen aanpak binnenstebuiten op “Greens in the Garden”. Harris werd sindsdien gelauwerd voor zijn “eclecticisme”. Nu presenteert hij weer traditionele blues, in hoofdzaak eigen werk. In “Black Rag”, bijvoorbeeld, volstaan een stem en een mandoline om de liefde voor een “sister” te bezingen. Hij blijft wel voor surprises zorgen: “Catfish Blues” werd totaal omgebouwd met behulp van blazers. Harris draagt ook een boodschap uit en zijn beklijvende stem is daartoe een uitstekend vehikel. Soms klinkt de aanklacht scherp en direct, zoals in “Fulton Bues” en, uitleg overbodig, in “Lynch Blues”. Soms resoneren de teksten enkel suggestief, zoals in “Tallahatchie”, waar de verdrinkingsdood van Brother Emmett wellicht iets minder toevallig is dan het lijkt. Nooit klinkt het als platte propaganda. Een uitstekende plaat, met knap harmonicawerk van Hook Herrera. Ter info: dit is een heruitgave van de gelijknamige cd uit 2012 die tot nu enkel via download verkrijgbaar was, aangevuld met twee live bonussen.
Meer info: www.corey-harris.com

(1) COREY HARRIS INTERVIEW

Twintig jaar geleden startte Corey Harris zijn platencarrière met het akoestische soloalbum 'Between Night and Day'. In die tijd leverde hij een œuvre af dat men 'eclectisch' zou kunnen noemen. Zijn debuutplaten bestonden uit akoestisch solowerk, op 'Vu Du Menz' uit 1999 vormde hij een duo met de New Orleans-pianist Henry Butler, 'Greens From the Garden' bevat o.a. funk, hij nam reggae op, enzovoort. Samen met de genres, wisselde ook het instrumentarium. Toch klinkt hij altijd als Corey Harris, zodat we tijdens een babbel met hem peilden naar de constante elementen in zijn werk.

LEES HIER het voledige interview met COREY HARRIS zoals verschenen in Back to the Roots