Mei 68 en Hippie waren maar twee van de vele ontvoogdende bewegingen die in de jaren zestig opgang maakte. Ik herinner ook aan de provo’s, Kabouter, het feminisme, de eerste ecologische organisaties, Black Power, de nationale bevrijdingsoorlogen en de bevrijdingstheologie in de Derde Wereld …

DE VERSCHILLEN

Mei 68 en Hippie waren trouwens twee nogal verschillende bewegingen. Kort geschetst:

Mei 68 was vooral Europees, geïnspireerd door studenten, verwijzend naar bestaande, welomschreven theorieën die in bepaalde landen in de praktijk werden gebracht (“het” marxisme). Mei 68 was vooral een politiek-ideologische beweging die andere vormen en structuren wilde. Mei 68 verwees naar geschriften uit het verleden (Marx, Lenin, Trotzky). Mei 68 was rood én intercontinentaal.

Hippie was eerder Amerikaans en blank. Er waren banden met de universiteit, maar veel adepten waren absoluut niet hooggeschoold, integendeel. Hippie hechtte belang aan uiterlijkheid, omgangsvormen, kledij: esthetiek en kunst (dans) op zich kan ook revolte zijn. Hippie predikte de ‘drop out’, dus uit de maatschappij treden en alternatieven uitbouwen, zoals communes. Hippie had geen model, zeker niet uit het verleden, geen heilige schrift, geen leidend beginsel, geen zaligmakende structuren. Hippie was een experiment dat bloemen stelde tegenover wapens. Mei 68 ging met molotovs de straat op tegen de interne vijand.

COMBINEREN EN LEREN

Vaak worden ze tegenover elkaar geplaatst en indertijd behoorde men vaak tot het ene of het andere. Het is beter beide te combineren, zoals de Franse auteur en scenarioschrijver Jean-Claude Carrière zo prachtig beschrijft in zijn memoires “Les années utopie”. (Het leuke is dat Carrière toen al een dertiger was!)

Uit mei 68 leren we dat de oude structuren moeten worden afgebroken. Uit het failliet van Hippie leren we dat er wel degelijk structuren moeten bestaan. Uit mei 68 dat men de bestaande niet mag kopiëren: de structuren die ons versmachten bemannen met revolutionairen levert meestal opportunisten op.

Uit mei 68 leren we dat een maatschappelijke, ideologische analyse noodzakelijk is, maar het volgen van een Oud Leerboek dodelijk voor het eigen ideaal. Van Hippie onthouden we de complete openheid voor het nieuwe en onbekende. Het naïeve en zelfdestructieve moeten we natuurlijk vermijden. 

Van Hippie onthouden we dat de andere tijden niet komen door er op te wachten of ze te klonen, maar door een andere tijd en ruimte te creëren. Niet op ruïnes. Op maagdelijke grond. Met compleet andere intermenselijke verhoudingen. Hippie geloofde - te naïef - iedereen die zich voor beautiful people uitgaf, wij kunnen nu van die fout leren om erger te voorkomen.

Van Hippie leren we niet in de val te trappen van de tegenstander door hem na te doen: "oog om oog" leidt tot blindheid. Hippie reikt de soldaat een bloem aan en valt aan met een compleet ander paradigma, een paradigma dat de tegenstander uit zijn lood slaat. 

Van beide bewegingen leren we dat revolte en strijd perfect combineerbaar zijn met plezier, ja, zelfs met genot. Dit was ook de tijd van de seksuele revolutie, wat in wezen op een set nieuwe intermenselijke verhoudingen neerkomt.

Van beide bewegingen leren we dat ze andere intermenselijke verhoudingen hebben op gang gebracht, compleet andere denkwijzen en handelswijzen ook.

 

Mei 68 en de hippies wordt van alles verweten. Dat is een goed teken.

Dromen zijn enkel plannen die nog niet werden gerealiseerd.

Eddy Bonte

LECTUUR

CARRIERE, Jean- Claude: Les Années d’utopie - 1968-1969, Plon2003. >AANBEVOLEN>

ILLICH, Ivan: Tools for Conviviality, Fontana 1975 (origineel Harper & Row, 1973)

LEARY, Timothy: Psychedelic Prayers, University Books, New Hyde Park, NY, 1966

REVEL, Jean-François: Without Marx or Jesus , Paladin 1972 (origineel in het Frans, 1971)

Eerste publicatie op deze site, 17 mei 2007