Wat voorafging:

In mijjn Radio 68-programma De Gedachten zijn Vrij van 6 en 7 februari 2017, kan je luisteren naar ingesproken passages uit 'Aards Paradijs', de debuutroman van Seppe van Groeningen.  

Voor de website van Radio 68 dacht ik van een recensie te kunnen gebruik maken, maar wat ik onder ogen kreeg viel geweldig tegen. Blijkbaar werd niemand boven de zestig gevonden om van  Groeningens mooie debuutroman te bespreken, iemand met directe kennis over de hippie leefwereld waarin de auteur opgroeide, wie weet zelfs iemand die hippie heeft ervaren, die dus herinneringen en herkenningen zou kunnen delen. In plaats daarvan, ziet zowat elke recensent enkel het Grote Falen van hippie, de hippies en de vaderfiguur.  Ik zal dan maar zelf enkele commentaren neerpennen die Hippie de eer aandoen die het verdient.

Het alternatief

Dit is een semi-autobiografische roman. De auteur is het kind van hippies die opgroeit op een afgelegen boerderij in Oost-Vlaanderen. De ouders hebben lak aan de burgermaatschappij: haar moraal, haar kapitalistische uitbuiting, haar militaristisch schoolsysteem, haar consumentisme en haar dagelijks brainwashing. Je zou de hippieboerderij  dus ook kunnen typeren als zelfbedruipend, duurzaam en een voorbeeld van een vederlichte ecologische afdruk. In plaats van zich te conformeren, bouwen de ouders elke dag een feestje – met wiet, veel wiet, zelfgekweekt – en veel muziek. Het is er ‘zoeten inval’, alles wordt gedeeld. Je zou dus kunnen zeggen dat solidariteit overheerst. Zeker de vader maakte een bewuste keuze, want tot hij de liefde van zijn leven ontmoette, leefde hij als een bourgeois. Je zou van moed kunnen spreken, de moed om te dromen.

De leider

Jules, zo heet de zoon in het boek, verlaat de boerderij en trekt de wereld in, de ‘echte’ wereld genaamd door hen die dromen enkel kennen als psychoanalytische afwijking. Hij vindt er absoluut zijn weg, zijn eigen weg, - niet ondanks, maar dankzij de ‘abnormale’ opvoeding die hij  genoot.
Is de hippiedroom geslaagd? Niet echt. De droom werd verward met een Ideaal, het ideaal van één man, de vaderfiguur die John Lennon verafgoodt. Het loopt mis wanneer de vader in zijn eentje het alternatief begint te belichamen en tegen elke hippielogica in een leider wordt.
In onze correspondentie op facebook, reikte de auteur het werkwoord aan waarmee ik dit boek  graag associeer: bekoren. Dit boek heeft me bekoord. Het is goed verteld, soepel verwoord en het getuigt van een grote medemenselijkheid. Die attitude alleen al  druist in tegen de vele recensies van de gezette burgers die leven van andermans mislukking, zoals heel onze samenleving teert op andermans onwetendheid, goedheid en  armoede.

Zoals Donovan ooit antwoordde toen een journalist hem op cynische toon naar de huidige relevantie van zijn hippie-idealen vroeg: ‘What’s wrong with love and peace?’.

© Eddy Bonte

OVER  DEZE UITZENDING: speciaal voor Radio 68, las Seppe van Groeningen enkele passages  in. De auteur las overigens de complete roman in als audioboek voor slechtzienden en gaf Radio 68 toestemming om hieruit  te putten. Onze meest oprechte dank.  REFERENTIE: Seppe van Groeningen: Aards Paradijs, Arbeiderspers, 2014.