De Gentse academicus Ico Maly vertelt een wansmakelijk verhaal: Nederlands leren werkt bij allochtonen niet emanciperend, maar discriminerend. Ja, lees het opnieuw: allochtonen die Nederlands kennen hebben geen werktuig van emancipatie maar van discriminatie in handen. ¡No pasaran!

Hoe Maly dat bewijst? Simpel: in bepaalde gevallen is kennis van het Nederlands een voorwaarde, bijv. om een sociale woning te kunnen huren. Conclusie van Maly: “hier spreekt men Nederlands” wordt gebruikt om te discrimineren. Conclusie van eenieder die twee elementen kan verbinden: wie geen Nederlands kent, komt niet in aanmerking; wie wel Nederlands kent, komt in aanmerking en heeft hierdoor zijn kansen vergroot tegenover Nederlandsonkundigen. Anders gezegd: Nederlands kennen werkt emanciperend, zoals de kennis van elke taal altijd emanciperend werkt. Natuurlijk kan men de voorwaarde “kennis van het Nederlands” contesteren, zoals men het bezit van papieren als noodzakelijke voorwaarde kan contesteren, maar dat doet niets af aan het feit dat wie Nederlands kent daar in Vlaanderen zijn voordeel mee doet. Jammer genoeg wordt deze opinie gesteund door een andere Gentse academicus, met name Jan Blommaert, en de groep KifKif, zodat veel zichzelf progressief noemende Vlamingen in deze open val trappen.

In de VS twijfelt niemand aan het nut van de Engelse taal: wie niet slaagt voor de taaltest TOEFL, kan het vergeten. In Nederland hoor je het discours van Maly en Blommaert niet, in Frankrijk is het Frans de taal van de République, in Spanje leert elke vreemdeling meteen Spaans. In Vlaanderen slaat het wansmakelijke verhaal van Maly aan omdat Vlamingen al eeuwen het verhaaltje geloven dat de Franstaligen en hun Vlaamse acolieten hen hebben aangesmeerd: dat Vlaams (Nederlands) een boerentaal is en dat Vlamingen geboren rechtse zakken zijn. Een Vlaming die zegt “ik ben een Vlaming en ik spreek Vlaams”, wordt  als een rechtse zak bekeken en vindt zichzelf ook een rechtse zak. Dat noemt men indoctrinatie en interiorisering. Dat soort Vlamingen maakt onze allochtone medeburgers nu wijs dat kennis van het Vlaams hen niet zal helpen. Dat soort Vlamingen maakt onze allochtone medeburgers wijs dat ze op alles recht hebben, ook al spreken ze na drie generaties geen of gebroken Nederlands. Als die Vlamingen hun zin krijgen, wordt hun onnozele stelling inderdaad een self-fulfulling prophecy!

Ik ga niet in op de simplistische demagogie en de vele gammele redeneringen van Maly.

De waarheid luidt dat we drie generaties terug de kennis van het Nederlands als voorwaarde hadden moeten hanteren. Nu vinden allochtonen het een discriminerende “eis”, terwijl ze eigenlijk al veertig jaar zichzelf boycotten. Niemand, ook niet oud-minister Keulen die het in Maly’s boek moet ontgelden, zegt dat Nederlands de sacrosancte sleutel tot succes is, maar het is wel de hoofdsleutel: anders kan je niet mee op school en daarna niet op de arbeidsmarkt; anders maak je geen kennis met onze context (geschiedenis, literatuur, folklore zelfs…), snap je niet waar je bent en integreer je niet.

De waarheid luidt dat met name Turken en Marokkanen drie generaties lang de kans hebben verkeken om echte tweetaligen te worden en zo hun kansen te vergroten – én hier én in hun cultuur van afkomst.

De waarheid luidt dat het valse discours van Maly en Blommaert invloedrijke allochtonen ertoe zal aanzetten de kennis van het Nederlands te contesteren en zo de derde en binnenkort de vierde generatie verder het getto zal induwen, wat sommigen heel goed uitkomt om hun conservatief-religieuze machtsbasis te versterken.

De waarheid luidt dat een bepaald soort Vlamingen de allochtonen in deze zelfcastratie steunt, hun slachtofferrol voedt,  hun achterstand vergoelijkt (nu met academisch sausje) en ze paternalistisch behandelt als een bende achterlijke tsjoek-tsjoeks.    

Daarom noem ik het een wansmakelijk verhaal. ¡No pasaran!

© Eddy Bonte

Ico Maly: “De beschavingsmachine. Wij en de islam”, EPO, 2009.