Gewapend met de Pravda en de Ware Moraal, bezetten jodendom, christendom en de islam alle terreinen van het dagelijkse leven.  Ook de eetcultuur.

Een voorbeeld: ter gelegenheid van de jaarlijkse Mercat Jueu (joodse markt) werd in het Catalaanse dorpje Sant Climent Sescebes dit jaar een nieuwigheid geïntroduceerd: een “Sopar de les Tres Cultures” , waarbij men kon proeven van “plats cristians, musulmans i jueus” (1). En dit alles netjes in historische verantwoorde volgorde: een joods voorgerecht, een christelijke hoofdschotel en een mohammedaans toetje.

Oogt leuk, maar  is in wezen misleidend en leugenachtig. Ziehier waarom.

1. Dat er zoiets zou bestaan als godsdienstige keuken, is een heel sterk voorbeeld van usurpatie, zeg maar kaping van een elementair, heel aards en natuurlijk (en niet bovennatuurlijk) aspect van dagdagelijkse bestaan: eten en drinken. Door het terrein religieus te bezetten en dus ook te verbinden met de ene Waarheid en de ene Moraal, wordt eten en drinken ontdaan van haar basisfuncties: behoefte en genot. 
2. Ten tweede, getuigt het van heel wat cynisme om de drie zogezegd religieuze keukens zo voor te stelen dat ze een harmonieus driegangenmenu. De keukens bevatten evenveel oecumene als de drie religies zelf!
3. In de derde plaats, wordt er hard gelogen en bedrogen. De drie  monotheïstische godsdiensten zijn absoluut niet culinair georiënteerd, wel integendeel: deze religies zijn meesters in het verbieden van het genot en de miskenning van menselijke basisbehoeften. Voeding vormt een hoofdbestanddeel van hun geboden- en verbodenpraktijk (2). De ene verbiedt alcohol, de andere varkensvlees, een derde legt bij wijze van versterving vis op. Zoals het vleselijke, os vlees zelf altijd verdacht. Naar goede gewoonte, spreken de drie elkaar vaak tegen. In de praktijk, is het enige echte voedsel religieus afgestempeld voedsel: koosjer, halal, gewijd.
4. Vier: bij usurpatie, hoort ook aanmatiging: het is absoluut niet toevallig dat religie en cultuur blijken samen te vallen. Men wordt namelijk uitgenodigd om deel te nemen aan een souper van drie “culturen”, terwijl het om godsdiensten gaat!
5. Tot slot, wijs ik op de onderhuidse indoctrinatie, hier vervat in de spraakkunst: het gaat om een maaltijd van “de” drie culturen, niet van drie culturen.

O ja, wat zouden we daarbij drinken? Te delicaat voor oecumene blijkbaar, want daar wordt met geen woord over gerept.

© Eddy Bonte. Redactie 22  augustus 2009. Eerste publicatie op deze site.    

NOTEN

(1) Vertaald: “Een souper van de drie culturen” ; “joodse, christelijke en mohammedaanse schotels". Bron: “El Punt del Fiesta”, bijlage van  de Catalaanse krant El Punt, 9 april 2009. 

(2) Marc Augé citeert Durkheim over bepaalde christelijke rituelen en verboden die niets van doen hebben met god of spiritualiteit, zoals de afzondering van de vrouw tijdens de bevallingsperiode of “des interdits alimentaires”. In: M. Augé: “Génie du paganisme”, Folio Essais 508, Gallimard, Paris, ed. 2008, p. 32