STEVE CARTER: “BRIAN KNIGHT WAS EEN UITMUNTEND SLIDEGITARIST”

Als u Steve Carter (°1962) kent, dan is dat wellicht omdat er in uw platenkast werk staat van Alternative TV, één van de rauwste punkgroepen (en nog altijd actief). Gitarist Steve Carter is ook eigenaar van de platenmaatschappij Lost Moment, maar voor ons stuk is hij belangrijk als de man die Brian Knight elf jaar lang managede, tot aan diens dood, en drie platen van Knight uitbracht op zijn Lost Moment-label. Een getuigenis.

Toen slidegitarist en harmonicaspeler Brian Knight met de embryonale Stones repeteerde, moest hij optornen tegen Brian Jones die ook slide speelde en Mick Jagger die ook harmonica kende. Hij maakte dus geen kans, denk ik dan.Carter: “Zo eenvoudig is het niet. Jones speelde wel blues, maar hij was ook geïnteresseerd in het geluid van Chuck Berry en Brian Knight verkoos het traditionele bluesgeluid. Het was dus meer een kwestie van muzikale richting, daarover ging het conflict”

Hoe schat u hem in als muzikant?

Carter: “In de tijd dat ik hem kende, speelde hij veel meer slidegitaar dan harmonica. Hij was wel goed op harmonica, maar hij was vooral een uitstekend slidegitarist. Hij had een nogal agressieve manier van spelen, bijna als een ritmegitarist, en hij speelde ook veel leadnoten. Dat produceerde nogal een ‘wall of sound’ moet ik zeggen”.

Was het een aanvallende manier van spelen

Carter: “Wel, ‘aanvallend’ lijkt me een goede omschrijving: een agressieve, intense, aanvallende aanpak”

Hoor jij een ontwikkeling in zijn gitaarwerk of bleef hij trouw aan de formule?

Carter: “Hij bleef trouw aan het traditionele bluesgeluid, hij geloofde in de goede zaak die blues heet als je dat zo kan stellen. Zijn manier van spelen veranderde nauwelijks, maar het geluid heeft hij voor het moderne publiek wel een beetje geactualiseerd richting rock. Maar pop was aan hem niet besteed, hij bleef zijn idealen trouw. Op zijn laatste plaat echter (‘1861’, uitgekomen net voor zijn dood) staan een paar meer persoonlijke nummers. Je zou dat een progressie kunnen noemen, een variatie in stijl in de loop van zijn evolutie...”

Bestaat er zoiets als een Brian Knight-groep en een Brian Knight-concert?

Carter: “In ’t begin speelde hij in Blues by Six (zie artikel – red.), later zowel solo als met een begeleidingsgroep. Hij beschikte altijd over goede muzikanten, maar de bezetting wisselde wel vaak. Wie met een zekere regelmaat meespeelden, waren toetsenman Laurence Scott, drummer Pick Withers (ex-Dire Straits), drummer Mick Avory (ex-Kinks), basgitarist Paul Martinez (o.a. bij Robert Plant) en gitarist Bob Taylor (gitarist, o.m. Downliners Sect en Elmer Gantry Band). Hij kende trouwens heel veel grote namen persoonlijk: hij speelde graag met hen en zij met hem. Ronnie Lane bijvoorbeeld stond op scène om Brians album “Dark Horse” te lanceren.  De ene keer speelde hij solo in een bluescafé, eventueel begeleid door Laurence Scott, een andere keer werd hij met zijn groep gevraagd voor een groter evenement. Op het Gosport Festival stond hij op de affiche met B.B. King bijvoorbeeld. Er was altijd volk om naar Brian te komen kijken”.

Hoe schat u zijn belang in als voetnoot in het Rolling Stones-verhaal? Het duurde allemaal maar enkele weken.

Carter: “Toen ik de journalist van Record Collector bedankte omdat hij een stukje had geschreven na Brians dood, zei die dat Brian onverbrekelijk verbonden is met het Stones-verhaal én van heel die sixties scène. Muziekjournalist Terry Rawlings noemt hem terecht een voorbeeld voor de Becks en Claptons die in het begin van de jaren zestig de optredens van Brian Knight bijwoonden! Veel van zijn bewonderaars zijn achteraf zelf beroemd geworden”.

Wat voor iemand was hij verder?

Steve Carter: “Hij was een vriendelijk man die hard werkte en heel passioneel omging met zijn muziek. Op scène was hij de voorman, hij bepaalde de muzikale richting en de anderen moesten die richting volgen. Hij kon al eens humeurig zijn, maar wij zijn dat ook al eens. Een vriendelijke kerel, we hadden het allemaal goed met hem voor. Voor mij was hij een goede muzikant en een goede vriend. We missen hem nog altijd.

Steve Carter is bereikbaar via [email protected]

© Eddy Bonte