Geoff Bradford
SERIE: DE VOETNOTEN VAN THE ROLLING STONES…
In deze serie belichten we artiesten die een kortstondige of occasionele rol speelden in het ontstaan van The Rolling Stones. Toen The Rolling Stones in hun definitieve bezetting met Jones, Jagger, Richards, Wyman en Watts in juni 1963 een hitje scoorden, hadden een hele rij zangers, gitaristen, drummers en bassisten hun steentje (sic) bijgedragen tot de vorming en het geluid van ’s werelds eerste commerciële blanke bluesgroep.
Na enkele optredens met Alexis Korner’s Blues Incorporated, achtte bluesfanaat en slidegitarist Brian Jones in mei 1962 de tijd rijp om zijn eigen band te vormen. In november 1961 hadden Mick Jagger en Keith Richards ook een groepje gevormd, maar hun Little Boy Blue and the Blue Boys hadden veeleer Chuck Berry en Jimmy Reed voor ogen. Op 12 juli 1962 treden Jones, Jagger en Richards voor het eerst samen op in het publiek. Die dag valt de naam The Rollin’ Stones voor de eerste keer.
Dit is het verhaal van de voetnoten in de Stones-story. Sommigen werden alsnog bekend, velen haalden de spotlights nooit en anderen zijn allang vergeten. ZIe ook Carlo Little, Brian Knight en Mick Avory.
Deel 1: Pionier van de elektrische bluesgitaar
In deze serie belichten we artiesten die een kortstondige of occasionele rol speelden in het ontstaan van The Rolling Stones. Toen The Rolling Stones in hun definitieve bezetting met Jones, Jagger, Richards, Wyman en Watts in juni 1963 een hitje scoorden, hadden een hele rij zangers, gitaristen, drummers en bassisten hun steentje (sic) bijgedragen tot de vorming en het geluid van ’s werelds eerste commerciële blanke bluesgroep.
Na enkele optredens met Alexis Korner’s Blues Incorporated, achtte bluesfanaat en slidegitarist Brian Jones in mei 1962 de tijd rijp om zijn eigen band te vormen. In november 1961 hadden Mick Jagger en Keith Richards ook een groepje gevormd, maar Little Boy Blue and the Blue Boys hadden veeleer Chuck Berry en Jimmy Reed voor ogen. Op 12 juli 1962 treden Jones, Jagger en Richards voor het eerst samen op in het publiek. Die dag valt de naam The Rollin’ Stones voor de eerste keer.
Dit is het verhaal van de voetnoten in de Stones-story. Sommigen werden alsnog bekend, velen haalden de spotlights nooit en anderen zijn allang vergeten.
Deel 2: Akoestische virtuoos
n het vorige deel, belichtten we de gitarist Geoff Bradford als pionier van de elektrische blues. In 1965, net op het moment dat John Mayall in hem een nieuwe Bluesbreaker ziet en Johnny Hallyday hem wel ziet zitten als leadgitarist in zijn begeleidingsgroep, dient hij zijn carrière te staken. Op doktersbevel. In het decennium dat volgt, moddert hij eerst wat aan met een jug band en speelt hij met enkele vrienden sessies voor Capital Radio. In 1976 maakt hij zijn echte wederoptreden met de LP “The Right String”. Maar wat een verschil met de periode van Long John Baldry: de pionier van de elektrische blues levert met “The Right String” een solo-album af in de strikte zin van het woord. Een akoestisch album nog wel.
RECENSIE: Long John Baldry & The Hoochie Coochie Men: “Long John's Blues”, LP, 1964.
Wie wil begrijpen waarom Bradford zowel een vernieuwer als een virtuoos wordt genoemd, dient gewoon aandachtig naar deze LP te luisteren.
EXCLUSIEF: ONUITGEGEVEN TAPE MET CHARLIE WATTS!
Omdat hij weet dat ik een Stones-fan ben, geeft Bradford me zomaar een kopie van een zelfgemaakte opname uit 1960 met als drummer…Charlie Watts. Van die tape bestaan precies drie kopies. En er staan welgeteld drie nummers op.
Discografie