Julius Lester: Look Out, Whitey! Black Power's Gon' Get Your Mama!

Na acht hoofdstukken inleidende woede, wijkt alle inhibitie:  “Het is duidelijk dat Amerika in zijn huidige vorm vernietigd moet worden”. Ja: vernietigd. Met geweld dus.

Deze radicale uitspraak komt van Julius Lester, begenadigd schrijver en vooraanstaand lid van Black Power.
We bevinden ons in 1968, één jaar na de Summer of Love. Het is al een paar jaar bijzonder onrustig in de Verenigde Staten, want onder de zwarte bevolking breken continu grotere en kleinere opstanden uit. Vaak gewelddadige. Er vallen doden. De vernietiging van Amerika is niet enkel Lesters conclusie na een schets van de geschiedenis van het zwarte verzet, het is ook een politiek standpunt van Black Power én het is een motivatie: de vernietiging is nodig omdat de Verenigde Staten, land of milk and honey,  de zwarte burger niets te bieden heeft, als het Systeem de zwarte burger al niet het weinige heeft ontnomen wat hem nog restte. Volgens Lester, die aantoont dat het zwarte verzet van de jaren zestig niets nieuws is en het gewelddadige verzet evenmin, is Amerika “gebouwd op principes vanonmenselijkheid”. Amerika, dat is: blank. “Blank” is geen kleur, het is een instelling, een attitude en het is die attitude moet worden vernietigd. Ooit geloofde ook Lester ook in de American Dream en de geweldloosheid. We Shall Overcome zingen tijdens protestmarsen, ruimt baan voor een Vrijheidsoorlog. Rassenscheiding is voor Lester geen morele kwestie en dus helpen geen morele middeltjes zoals liefde en redelijkheid. Geweld is nodig, geweld is verantwoord, geweld is het enige redmiddel. En de blanken zijn er bang van: ze gebruiken het zelf voortdurend en weten dus precies hoe effectief het is.

Overigens geeft de geschiedenis Lester gelijk: dat in de VS in de jaren zestig en zeventig gewapend verzet en gewelddadige opstand woedde, behoort al lang niet meer tot de officiële geschiedschrijving. 

Het gewelddadige verzet, de confrontatie, wordt gemotiveerd en georganiseerd door Black Power, want Black Power is de ideologie van de confrontatie geworden. 
Black Power schakelt over op een Vrijheidsoorlog, het voert een bevrijdingsoorlog. Doet dat denken aan de derde wereld van toen? Absoluut, dat is de bedoeling. Lester meent dat een coalitie met verzetsbewegingen in de derde wereld voor de hand ligt. De zwarte bevolking van de VS mag zichzelf als een soort interne ‘kolonie’ beschouwen! 
Is geweld dan niet afkeurenswaardig? Integendeel: geweld heeft het zwarte ghetto ‘zichtbaar’ gemaakt en uit geweld zal ook de nieuwe (zwarte) natie en de nieuwe (zwarte) men worden voortkomen.

Deze strijd voor bevrijding en zelfbevrijding veronderstelt en vooronderstelt zelfbewustzijn. Zonder zelfbewustzijn, geen Black Power.

Premisse 1: blank is niet beter. Premisse 2: zwart is dik in orde: Black Is Beautiful. I’m Black and I’m Proud. Afro-kapsels, wiegende heupen, soul music, soul food.  Premisse 3: zwarten zijn anders, zijn andere wezens. Bij zwart gaat ervaring en  ritme voor op verbalisme.

Geen wonder dus dat Black Power een zwarte samenleving beoogt, waar het goed is om zwart te zijn, de ‘blackness’ te beleven. Dat is een stelling die nu rechtse gedachten oproept, maar toen links was en in wezen nog altijd links is:  bevrijding, zelfbevrijding, identiteit (dit ben ik en ik ben niet een ander  of autonomie is een bevrijdende en dus linkse kwestie). Lester aarzelt niet – en dat was toen heel gewoon – om voor een eigen zwarte gemeenschap te pleiten op basis van “raskenmerken”! Blanken mogen wel meedoen, deze bevrijding kan ook de hunne zijn, maar toch: uiteindelijk is het om de zwartheid te doen. In één woord: SOUL!

 

 

 

© Eddy Bonte, redactie 01SEPT2013
Julius Lester: “Kijk uit, bleke! Black Power pakt je wijf. Geschiedenis van het zwarte verzet”,  Van Gennep, 1971, oorspronkelijk in het Engels (1968).  

CIJFERS VAN VANDAAG (bron: http://www.npc.umich.edu/poverty/)
ARMOEDE: “The poverty rate for all persons masks considerable variation between racial / ethnic subgroups. Poverty rates for blacks and Hispanics greatly exceed the national average. In 2010, 27.4 percent of blacks and 26.6 percent of Hispanics were poor, compared to 9.9 percent of non-Hispanic whites and 12.1 percent of Asians.

Children Under 18 Living in Poverty, 2010