Eddy Bonte

KRASSEN

Voor haar die ik niet bezong

toen het kon

en nu enkel krassen kan:

hoe lees ik heden je cliché?

Ik calqueer uitgesleten sporen,

belicht dichtgeslibde contouren,

beglans afgematte kleuren.

Maar verblader in de proefdruk.

Voor haar die ik niet bezong

toen het kon

en nu enkel krijten kan:

hoe ontvang ik vandaag je galm?

Ik boots verlopen echo’s na,

sleutel koortsig aan toonhoogtes,

verwissel verdofte klinkers.

Maar verruis in de klankband.

Dan

stift ik je driftig

ontwerp je nieuwe omtrek.

Dan

piek ik je noten

plaats je balken in balans.

Snel over je letters

Buitel door je geluid.

Zo
dicht ik je
alsnog -
mijn hemel in.

(27/02/2018 * voor De Sprekende Ezels, Séparé, Monk, Brussel, 28FEB2018) (redactie 17juli2018)

PANTHEON

In 2017 werd The Summer Of Love niet gevierd, hoewel er voldoende overlevenden zijn en de vrede amper overleeft. Dit jaar zal Mei ’68 evenmin worden gevierd, hoewel er voldoende overlevenden zijn en het bevrijdende woord en de bevrijdende daad amper overleven.

EERSTE DEEL

1
Ja, wij hielden helden:

zij toonden ons halverwege
op een wijzerloze weg.

2
Ja, wij bouwden ons pantheon:

Martin Luther King houdt me aan mijn droom,
Che Guevara drukt me op het hart,
Met Dylan sla ik de richting in de wind.

3
Ja, wij hoedden helden:
zij speechten in posters
en onderwezen in foto’s

Zij gaven onze daden waarde.

4
Ja, wij hadden geloof -
in beter,
om beter te delen.

TWEEDE DEEL

1

Memphis Tennessee
de vierde dag van de vierde maand
tien uur vijftien
het uur van Doctor Martin Luther King

IS GESLAGEN

Wie veroordeelt dromen tot de kogel?

Barmhartige Samaritaan
de zesde dag van de zesde maand
zestien voor twee
De tijd van Robert Francis Kennedy

IS VERSTREKEN

Wie vermoordt de dromer?

3
Moord voor de makke camera.
Moord voor de horige horden
met paraffine op hun ziel
en fosfor op hun hart.

4

Wie is bang van onze dromers?

Che Guevara
Patrice Lumumba
Emiliano Zapata
Francesc Ferrer i Guàrdia
Mahatma Ghandi
Jan Palach
Rosa Luxemburg
Rudi Dutschke

Wereldwijd waart de droom van de
GELIJKE WAARDIGHEID
wederwaardig
allen aan elkaar gewaagd.

Gelijk.

Gelijkheid is de kloof tussen vrijheid en de strijder,
gemeten in ketens.

Gelijkheid is de kloof tussen soldaat en generaal,
gestreken in halfstok.

Gelijkheid is de kloof tussen knecht en baas,
gewogen in scholen.

Fanfare, dans en gedicht wijzen het licht.

Wereldwijd waart ook het onderscheid:
Het verschil tussen alle macht aan de Koran
en de Bijbel aan de macht:
buigen of knielen.

Welke dichter viert nog een vlag,
volgt de wimpel tegenwinds
blikt nog in tegenlicht?

Welke dichter rijdt minachtend voorbij de macht,
verstoot de troon
verguist de prijzen
en zet de woorden op wanorde?

WIE HOORT HET SIGNAAL?

We Shall, We Shall Not Be Moved.
El pueblo unido, jamás sera vencido.
Ce n’est qu’un début, continuons le combat.

9
Onze tijd komt.
Ons uur slaat altijd.

© Eddy Bonte voor De Sprekende Ezels, Brussel, Monk Séparé, 28 FEBRUARI 2018
(Strofe 5 is gedeeltelijk geïnspireerd door © A. Roberts & R. McGough: “10:15 Thursday Morning”, opgenomen door The Scaffold). (redacte 17 juli 218)

BIDDEN (Ik bid niet voor Parijs)

Ik bid niet voor Parijs.

Bidden is bedelen:
Heil voor mij,
onheil aan de ander.

Ik buig niet voor Parijs.

Buigen is huiveren:
zij de pijn
aan ons verlossing.

Bid niet voor Parijs,
licht geen kaars,
lauwer geen krans.

Ontsla je angst.
Sta recht.

Vrede is niet des hemels.

© Eddy Bonte Sprekende Ezels A’pen 21 mrt 2016 * Triangel Zingem 18 sept. 2016 * Wolvan van La Mancha / Sprekende Ezels Hotsy Totsy Gent 3/10/16 ** Sprekende Ezels Monk Brussel 22 02 2017 * (redactie 17juli2017)

TERUG (voor L.S.)

1972

Ik bedelde om je bed

en jij

bedacht me met glimlach.

Ik hees me naar je heupen

maar jij

hield je lijf gedeisd.

Toen ik gokte om je mond

schonk je m’n schulden terug.

ik verging van je zinnen.

Je streelde me met vege tekens.

Daarna dwaalde ik ijlend

rond je omheining.

2016

Nu vloei ik het verleden

en jij

heft het heden op.

DE ZACHTE ZANGER

Ik ben de zachte zanger

Mijn keel spreekt zuiver vrede.

Oorlog stokt in mijn mond.

Mijn hand slacht niemand.

* *

Ik ben de milde dichter

Mijn schrift zingt louter stilte.

Geweld sterft in mijn pen.

Mijn tong stolt kogels.

Wij zangers,

spoken van de loopgracht.

Wij dichters,

ketters van de klaproos.

PUUR

voor Anne

1
We deelden liefde en liefde
onwetend over leed
stapelden elkaars hart
tot de zevende hemel

2
We leefden van lijf en leden
onkundig in schuld
lazen elkaars lippen
als Heilige Schriften

3
We kweekten fleuren en kleuren
onbekend met herfst
klikten elkaars kussen
tot een Gordiaanse knoop.

II.

4
Ik verloor het spoor van je geur
miste de bochten van je mond
verzuimde het geruis van je klank.

III.

5
Toen ritsten de Schriften dicht
zakte de hemel neer
rolde de knoop open.

Wie kraakte daarna je code?

(2014, red. 14122014)